Grenier à sel

Het koninklijk bestuur richtte een handelspost (douanevervoer), een tabakspakhuis en een zoutpakhuis in de buurt van de Loire in de benedenstad op, die ongeveer veertig parochies in de Mauges bedienden. In de 18e eeuw werd 13.000 ton zout via de Loire verscheept. Zout, dat de bijnaam “wit goud” heeft gekregen, is een product dat wordt gebruikt om voedsel te conserveren. Het zout, dat vanaf de Atlantische kust werd vervoerd, was in de Grande Gabelle, net als in Anjou, onderworpen aan hoge belastingen en onteigening. Aan de andere kant van de Loire was Bretagne vrijgesteld van belastingen en verkocht het zout tegen zeer lage prijzen, tot wel 10 keer goedkoper, wat leidde tot actieve en onvermijdelijke smokkel. De nepzouters, vaak vissers uit de Loire die met hun illegale handel hun inkomen aanvulden, werden opgejaagd door een compagnie gabelous, de douanebeambten, vaak ’s nachts. En ja, ze hoefden alleen maar de Loire over te steken om goedkoper aan zout te komen! In de buurt van de zoutopslagplaats kon de administratie van de zoutopslagplaats gevangenisstraffen uitdelen of overtreders naar de galeien sturen. Ongeveer tien gevangenen (mannen en vrouwen) stierven in de gevangenissen tijdens de grote winter van 1709.